Laura, Geraldine, Berten & Loes

i Hola chicos y chicas de Belgica !

 

Het is alweer een tijdje geleden dat ik nog eens een update postte over mijn avontuur hier in het mooie Ecuador. Door het werken aan het eindwerk en het leuke bezoek hier was ik de blog een beetje vergeten maar dat ga ik nu goed maken met een extra lange update.

 

Donderdag 2 april was mijn laatste dag in de kinderopvang en als afscheid nam ik schmink mee. Alle kindjes wilden  heel graag geschminkt worden alleen het stilzitten en het jeuken van de verf vonden ze iets minder leuk. J Na een beetje geduld oefenen kwamen er in plaats van kindjes tijgers, prinsessen, vlinders, …  tevoorschijn.  Wel jammer dat ze na een tijdje allemaal in de douche moesten en het allemaal weer verdween. De tijgers, prinsessen, vlinders, … werden weer kindjes die me allemaal een hele dikke knuffel gaven voor ik vertrok. Ook van alle tia’s kreeg ik een knuffel.  En van Tia Anna kreeg ik zelfs een papfles in foam ,die ze snel van de muur aftrok om aan mij mee te kunnen geven. En die papfles moet ik bijhouden voor als ik later zelf een kindje zou hebben. Zo weinig hebben en toch nog geven, geweldig om mee te maken! Met een krop in de keel en een top evaluatie vertrok ik richting de Casita voor een verlengd weekendje.  En ’s avonds werd dat verlengd weekend goed ingezet met een feestje met onze ecuadoriaanse vrienden.  Een grappig weetje, op zondag mag er geen bier meer verkocht worden en op andere heilige dagen ook niet. Dus tot 12 uur konden we nog alcohol bestellen en daarna kregen we de rekening voorgeschoteld en werden we buitengezet. De bar ging sluiten. Maar dat hield de Ecuadorianen niet tegen om nog verder te feesten!

 

Vrijdag 3 april was het hier goede vrijdag. Dit is voor de Ecuadorianen een feestdag in plaats van paasmaandag bij ons. Ik gebruikte deze dag om eens een keertje uit te slapen of toch een poging doen tot want ik ben hier altijd heel vroeg wakker. Daarna werkten we nog wat voor school en gingen we een beetje ontspannen op de malecon van de Salado. We keken naar de mooie fonteinen,  aten iets lekker en gingen (zonder succes) op zoek naar een ijsje. ’s Avonds werden we opnieuw uitgenodigd om samen met onze locals  de stad gaan te verkennen. Helaas begon het super hard te regenen dus kon het niet door gaan. Dan gingen we maar naar een koffiebar en nadien nog wat muziek luisteren bij iemand thuis. En dan toch iets vroeger naar huis om op zaterdag te vertrekken naar Isla Puna.

 

Zaterdagochtend vertrokken we richting Isla Puna. Na een rit van 4 uur kwamen we aan bij de plaats waar we de boot zouden nemen richting Isla Puna. Iedereen een reddingsvest aan en we konden vertrekken. Met de boot voeren we tussen de dolfijnen, zagen we blauwvoeten en pelikanen. Wauw! Bij aankomst aan ons hostel kregen we meteen een grote, verse kokosnoot in onze handen geduwd die we moesten opdrinken.  Voor de meesten bleek dat toch wat veel te zijn. Na heel veel kokos sap en een stukje kokosnoot, deed ik mijn bikini aan en gingen we genieten aan het strand. Het water van de zee was even warm als badwater, zalig!  ’s Avonds kregen we een lekkere maaltijd voorgeschoteld. Na het avondeten nog gezellig wat cocktails drinken en dan vroeg het bedje in om de batterijen eens helemaal op te laden.

 

Zondag wakker worden met het geluid van de zee, was zalig. We maakten een wandeling naar het volgende dorpje op het eiland. Onderweg kwamen we op het strand ezels en varkens tegen. We zagen er geweldige palmbomen, cactusvelden, …  Na een goede wandeling nog een keertje eten en dan weer de boot op om terug te varen na een zalig weekendje! Mijn batterijen zaten weer helemaal vol om te beginnen aan mijn periode in het weeshuis.

 

Maandag 6 april was het dan eindelijk zo ver, mijn eerste stage in het weeshuis bij de kleine jongens! Wat een schatjes van patatjes! We hadden als activiteit piñatas maken ingepland dus gingen we met een hele hoop kinderen aan de slag! Makkelijk was dit wel alles behalve. We deden heel hard onze best om samen met de mami’s (opvoedsters) de kinderen stil te krijgen maar dit was een onmogelijke opdracht.  De kinderen bleven maar praten en luisterden niet. We voelden ons een beetje nutteloos en gefrustreerd. Wanneer ze eindelijk een beetje stil waren en we de uitleg hadden gegeven, konden ze beginnen aan het maken van de piñatas. Het draaide uiteindelijk toch uit als een leuke activiteit.  Foto’s van in het weeshuis mag ik niet op internet zetten omwille van privacy redenen vandaar dat je er op mijn blog geen zult vinden behalve wanneer de kinderen er niet herkenbaar op staan.

 

Dinsdag gingen we onze werkjes van gisteren schilderen met de allerkleinsten. Ze genoten van het schilderen en waren zo enthousiast dat sommige ook hun kleren hebben geschilderd. Het resultaat van onze schilderactiviteit waren onder andere een varken, een koe en een giraffe. Het was een leuke dag!

 

Woensdag zouden we normaal gezien de piñatas gaan versieren maar de oudste kinderen gingen naar een tv opname en dus werd er aan ons gevraagd om  op de jongste te passen. We speelden spelletjes in de slaapzaal, rolden met de bal naar elkaar, … We maakten er nog een leuke dag van en luisterden achteraf naar de enthousiaste verhalen van de andere kinderen.

 

Donderdag 9 april was het dan eindelijk tijd om de piñatas te gaan versieren. Het werden allerlei gekke figuurtjes en de kinderen waren niet te stoppen met versieren.  Ik keek al uit naar het versieren de volgende dag! We kochten een grote zak met snoep en vrijdag zouden we de piñatas gaan stuk slaan.

 

Maar… daar beslisten de kinderen anders over. Wanneer we op vrijdag in het weeshuis aankwamen waren onze piñatas gereduceerd tot kleine hoopjes papier die plat gestampt waren, de voetafdruk was zelfs nog duidelijk te zien. Met het platstampen van ons werk waar we een hele week aan gewerkt hadden, verdween ook even onze motivatie. Die dag deden we dus niks meer en we gooiden onze piñatas in de vuilnisbak. De volgende week, een nieuwe week, een nieuwe kans!

 

Zaterdag 11 april was daar dan het langverwachte bezoek uit België. Ons mama en papa kwamen op bezoek! Samen met hen ging ik een weekendje de toerist uithangen hier in Guayaquil. We bezochten op zaterdag als eerste de malecon. We namen de bus richting het centrum, een hele onderneming! Daarna liepen we een beetje rond op de malecon, aten we een hapje en maakten we plannen voor de volgende dagen. Het was een leuke eerste dag en het was fijn om hen nog eens terug te zien!

 

Zondag gingen we eerst naar Parque Histroico. We zagen er verschillende dieren, een oud koloniaal huis, mangrove, … en nog veel meer! Daarna ging het met de taxi richting Isla Santay waar we een wandeling maakten tot aan de krokodillen. Daarna ging het richting de malecon opnieuw, daar namen we een bootje en voeren over de Guayas. Nog een lekker hapje eten op de malecon en dan weer richting de casita want maandag was het weer gewoon stage.

 

Maandag 13 april gingen we weer richting het weeshuis. We planden kring spelletjes in maar die hebben we niet kunnen uitvoeren. De kinderen moesten helpen met het muzieklokaal op te ruimen. En rond een uur of 11 kwamen mijn twee Belgische bezoekers een kijkje nemen in het weeshuis. We gaven hen met z’n drieën een rondleiding. En daarna ging ik met hen de kinderopvang bezoeken. Daar waren ze heel blij mij opnieuw te zien! Geweldig om letterlijk met open armen ontvangen te worden. We kochten er ook enkele lotjes ten voordele van de kinderopvang, ik ben eens benieuwd of we iets gewonnen hebben. J Daarna gingen we naar las speñas en bezochten we de artisanale markt. Een hangmat en rugzak rijker kwamen we daar weer buiten. Nog een laatste keer lekker gaan eten met ons mama en papa en dan weer naar de Casita.

 

Toen we dinsdag op stage aankwamen liep het er vol mensen met blauwe T-shirts . Filipijnen blijkbaar die een dag voor de kinderen hebben georganiseerd. Het was jammer dat we weer van niets wisten en totaal verrast waren.  Maar we hielpen waar we konden en kregen zelf ook eten. In het begin zag het er een leuke dag uit maar het was zo overdreven dat sommige kinderen niet meer wisten wat er aan het gebeuren was. Er werden constant foto’s gemaakt en het was een drukke boel. Fijn dat ze iets voor de kinderen wilden doen maar het was eerder alsof ze hen gebruikten om in de Filipijnen te kunnen laten zien hoe goed zij wel niet zijn. Jammer, met een gemengd gevoel ging ik naar huis. En hier zaten ondertussen ons mama en papa te wachten die nog afscheid kwamen nemen voor ze weer richting het belgiëlandje zouden vertrekken. Afscheid nemen en weg waren ze. Het aftellen naar het volgende bezoek kon beginnen!

 

Woensdag 15 april ging Hilko, de vriend van Ilona, mee naar het weeshuis. Samen met hem speelden de kinderen voetbal en andere spelletjes buiten zoals hinkelen. Het werd een leuke dag en je zag dat de kinderen genoten van de aanwezigheid van Hilko!

 

Donderdag kwamen we in het weeshuis aan en alle kinderen hadden hetzelfde T-shirt aan. Ze vertelden ons dat ze gingen zwemmen in een aqua park. Ook hier wisten we weer niets van. We vroegen ons af wat wij dan moesten doen, meegaan of naar huis gaan. We vroegen het en na maar 1,5 uur in het weeshuis werden we weer naar huis gestuurd. Dan gingen we in de casita maar werken voor school.

 

Vrijdag 17 april spraken we met de verantwoordelijke van het weeshuis verder af voor onze uitstap die we volgende woensdag graag met de kinderen zouden willen doen. We keken naar de muziekles en spraken met een muziektherapeut die in het weeshuis zal komen werken de komende weken. Het was een heel interessant gesprek!

 

Dit weekend, 18 en 19 april, bleef ik in de Casita. Ik heb heel dit weekend voor school gewerkt want ik verwacht de komende twee weken bezoek! De meeste taken zijn voorlopig even afgewerkt dus nu kan ik even gaan genieten!

 

Nog 1 nachtje slapen en Gert is hier! Ik kijk er al naar uit!

 

Heel veel liefs!

 

i Hasta la proxima !